بیماری مخملک دریایی

آمیلودینیوم اسلاتوم (Amyloodinium ocellatum)، عموما بعنوان عامل بیماری مخملک شناخته شده که یک تاژکدار تک سلولی است. این آبزی به عنوان یک موجود ترکیبی نیز در نظر گرفته می شود، که هم دارای خصوصیات گیاهان و هم جانوران است. اما، با این حال، برای یک آکواریوم دریایی، این تاژکدار، یک عامل بیماری‌زای ترسناک است که قادر به پاک کردن کامل یک جمعیت ماهی ها، است. که ممکن است حتی شما زمان رخداد آن را متوجه نشوید.

مخملک دارای یک چرخه حیات مشابه با کریپتوکاریون ایریتان (Cryptocaryon irritans) یا Ich (بیماری سفدیک) است. چرخه حیات مخملک دریایی عموما سریعتر است (بطور متوسط در 4 روز، کامل می‌شود) و حمله آن در دوره ای که به صورت شناگران آزاد می باشند، بسیار بیشتر از سفیدک یا Ich طول می کشد. بعلاوه، مخملک در دوره dinospore می‌تواند تا 15 روز، عفونت‌زا باشد، در صورتی که این برای دوره مشابه در بیماری سفیدک، فقط 48 ساعت، طول می‌کشد. این بدین خاطر است که تومونت‌ها و دینواسپورهای مخملک دریایی، هر دو قادر به استفاده از فتوسنتز بعنوان منبع تامین مواد غذایی هستند (بخاطر داشته باشید که این دینوفلاژت یک تاژکدار است).

علائم بیماری

دینواسپور مخملک (Velvet dinospores) معمولا ابتدا، آبشش‌ها را مورد تهاجم قرار داده و گاهی نیز ماهی را دقیقا بخاطر خفگی، می‌کشد. اگر این رخ دهد، ممکن است شما هرگز شواهد فیزیکی از این بیماری را روی پوست و باله نبینید. بنابراین، مشاهده علائم کلیدی رفتاری در این بیماری، بسیار مهم است:

• کاهش و یا از دست دادن کامل اشتها
• رفتارهایی مثل تنفس سنگین، مالیدن، درخشش، جمع کردن سر، شنا کردن نامنظم (متاسفانه تمامی این علائم رفتاری با بیماری های دیگری مثل سفیدک و یا انگل ماهی پهن فلوک گیل (گوشت ماهی) مشترک است.)
• شنا در مقابل جریان ورودی آب از پمپ اصلی (منحصربه فرد برای مخملک)
• گوشه گیر و منزوی شدن (مخملک باعث می‌شود که ماهی به نور، حساس شود)

اگر علائم فیزیکی قابل مشاهد، آشکار شود:

• ولوت ممکن است در ابتدا مشابه با سفیدک (Ich)، با ترشحاتی مانند شکر یا نمک بنظر برسد که اغلب روی باله‌ها، مشخص هستند.
• پس از چند روز یا حتی گاهی چند ساعت، این نقاط سفید کوچک در همه بدن ماهی، گسترش می‌یابد که آن را در هاله‌ای از گرد فرو می‌برد. (مشابه با گرد و غبار و خاکستر). به همین دلیل، گاهی، بدن ماهی، کثیف بنظر می‌رسد یا حوزه‌های تیره‌ای، قبل از پدیدار شدن کامل مخملک، ظاهر می‌شود.

دو روش برای تمایز قائل شدن بین مخملک و سفیدک، وجود دارد:

• ولوت تروفونت (زمانی که انگل به سطح بدن ماهی می چسبد)، کوچکتر از سفیدک است. اندازه قطر آن‌ها بین 10-18 میکرومتر است. آن‌ها همچنین، کاملا گرد هستند. انگل سفیدک زمانی که به بدن میزبان چسبیده است، بیشتر بیضی هستند و اندازه آن‌ها بین 48 × 27 تا 452 × 360 میکرومتر است. هر دوی آن‌ها در ابتدا کوچک هستند، اما، قبل از مرگ، بزرگ می‌شوند. گفته شده است که مخملک، باعث می شود که بدن ماهی شبیه به سطحی که گرد و خاک ریزی روی آن پاشیده شده است، به نظر برسد، در صورتی که سفیدک، بیشتر شبیه به دانه‌های نمک است.
• اگر شما بتوانید تعداد نقاط سفید را روی بدن ماهی خود بشمارید، پس احتمالا با سفیدک، سر و کار دارید. اگر تعداد آن‌ها بسیار زیاد است و شمارش آن سخت باشد، به احتمال زیاد، مخملک خواهد بود.

اهمیت تشخیص علائم رفتاری کلیدی مخملک و بعد از آن، شروع فوری معالجه نمی‌تواند بیش از این مورد تاکید قرار گیرد.

این به این خاطر است که زمانی که مخملک در بدن، گسترش یابد، ماهی، بشدت دچار عفونت شده و پیش‌بینی زمان درمان، بسیار مشکل است. اما، من در ادامه شرح می‌دهم که این همیشه صادق نیست. مخملک معمولا بخاطر تعداد خالص بیش از حدش، نمی‌تواند مورد مدیریت قرار گیرد، برخلاف سفیدک، گاهی می توان آن را مدیریت کرد. بازماندگان مخملک، معمولا دلقک ماهی یا سایر ماهی‌ها با پوشش مخاطی ضخیم هستند. این تفکر نیز وجود دارد که درصد کمی از ماهی‌ها قادر به ایجاد ایمنی طبیعی و موقتی نسبت به مخملک هستند (معمولا حداکثر تا 6 ماه).

روش های درمانی

کلروکین فسفات (CP)، یک گزینه درمانی برای مخملک است، ولی، مس همیشه تاثیر گذار است، اگر علائم، سریع شناسایی شوند. این‌ روش ها همچنین روی سفیدک نیز تاثیر دارند، بنابراین اگر در تشخیص بیماری، شک دارید، درمان با مس یا CP، همیشه هر دو بیماری را پوشش می‌دهد. روش انتقال مخزن به مخزن (TTM) و کاهش شوری (Hyposalinity) بر روی مخملک، جواب نمی‌دهد. حمام آب شیرین و یا حمام شیمیایی (با جزئیات بیشتر در ادامه بحث شده است) ، قبل یا در حین معالجه، بخاطر شدت این بیماری، توصیه می شود، اما، این فقط، تسکینی موقتی فراهم می‌کند و مخملک را کاملا، از بین نمی‌برد.

دوره آیش

زمانی که باید آکواریوم بدون ماهی نگهداشته شود، تا تمامی آثار بیماری از بین رفته و دوباره امکان نگهداری یا قرنطینه ماهی جدید فراهم شود.

اگر مطمئن هستید که بیماری مروبط به ماهی یا ماهیان موجود در تانک اصلی و یا قرنطینه، مخملک است، 6 هفته برای این دوره باید در نظر گرفته شود. اما، اگر شما شک دارید که این بیماری سفیدک یا بیماری‌های دیگری است، ممکن است که در استفاده دوباره از تانک، بیشتر صبر کنید و تا 76 روز، آن را به حال خود بگذارید.

در تصویر زیر می توانید یک جراح بنفش (جراح دم زرد) با بیماری مخملک را ببینید. دینواسپورها (Dinospores)، متصل شده‌اند و شروع به تغذیه روی پوست ماهی کرده‌اند به همین دلیل، در نقاط خاصی، کثیف بنظر می‌رسد:

10 ساعت بعد، مخاط اضافی در اطراف نقاط قرار گرفتن انگل های تاژکدار، ایجاد می‌شود که بدین خاطر، شما نقاط سفید مرئی را می‌بینید. همانگونه که شما می‌بینید، ماهی نیز کاملا پوشیده می‌شود- که این نشانه ای از وجود مخملک، بجای سفیدک است. این ماهی، 12 ساعت، بعد از گرفتن این عکس‌ها، از بین رفته است(من قبل از شروع معالجه، به آن دسترسی نداشتم):

در تصویر زیر می توانید یک فرشته ماهی نیم مشکی درگیر با بیماری مخملک را مشاهده کنید. ملاحظه می کنید که دیدن نقاط سفید کوچک روی قسمت سفید بدن ماهی، چقدر مشکل است. بهمین دلیل، شما لازم است همیشه به باله‎‌های ماهی های خود و یا از یک زاویه کنج، نه اینکه مستقیما از جهتی که ماهی، دارای رنگ روشن است، به آن نگاه کنید:

عملیات اضطراری برای بیماری مخملک دریایی

من اخیرا، سه ماهی- پروانه ماهی پوزه بلند، جراح ماهی کولی، جراح ماهی ناسو- که درگیر بیماری مخملک بودند، بدستم رسید. هیچ کدام، در روزهای اول علائم فیزیکی مرئی بر روی بدن خود نداشتند، ولی همه آن‌ها از یک مخزن می‌آمدند که ماهیان آن درگیر بیماری مخملک بودند، بنابراین من، صبورانه منتظر شدم. تصاویر نمونه‌ها، قبل از معالجه را می توانید در ادامه مشاهده کنید:

به طور خلاصه متاسفانه پروانه ماهی به درمان های انجام شده پاسخ نداد. اما جراح ماهی ها به درمان ها پاسخ داده و می توانید در تصاویر زیر آنها را در تانک اصلی بعد از درمان مشاهده نمایید:

تنها تفاوتی که من در معالجه آن‌ها، استفاده کردم، برای درمان پروانه ماهی از یک حمام فرمالین و متلیلن بلو استفاده کردم، در صورتی که جراح ماهی ها، اکریفلاوین (acriflavine)، دریافت کردند (البته بدون اضافه کردن متیلن بلو). ذکر این نکته نیز ارزشمند است که جراح ماهی کولی و پروانه ماهی، علائم بدتری را نشان دادند، در صورتی که، ناسو فقط علائم مرئی متوسطی را نشان داد. بعلاوه، جراح ماهی ها نسبت به پروانه ماهی ها عموما پرطاقت‌تر هستند، بنابراین، این نکته نیز باید مورد ملاحظه قرار گیرد. بهرحال، در اینجا، عملیاتی که من استفاده کردم، آورده شده است.

نسخه کوتاه

• ۵ دقیقه حمام آب شیرین
• بلافاصله بعد از حمام آب شیرین یک حمام شیمیایی با انتخاب یکی از دو گزینه های زیر (توجه داشته باشید دمای و چگالی آب حمام شیمیایی دقیقا مطابق با آب تانک قرنطینه محل نگهداری ماهی باشد)
• ۱.اکریفلاوین (پیشنهاد من)- برای مدت زمان 75-90 دقیقه، استحمام را انجام دهید، ولی ماهی را به سرعت با مشاهده اولین علامت های اضطراب، خارج کنید. هوادهی باید قبل و در حین استحمام، بشدت انجام شود و دمای آب را نیز کنترل کنید. دو نمونه از محصولاتی که شامل اکریفلاوین هستند: Acriflavine-MS و Ruby Reef Rally می باشند. اکریفلاوین را با سایر مواد شیمیایی، ترکیب نکنید.
• ۲.فرمالین- استحمام را حداکثر برای 30-60 دقیقه، انجام دهید، ولی ماهی را با ظهور اولین نشانه استرس خارج کنید. هوادهی شدید، قبل و در حین استحمام، لازم است انجام شود و دمای آب را نیز کنترل کنید. محصولاتی که در ادامه معرفی می شوند همگی شامل فرمالین هستند: Formalin-MS ، Quick Cure ، محلول‌های آکواریومی Ich-X وKordon Rid-Ich Plus . در هنگام استفاده از این ماده نکات خاصی را لازم است رعایت کنید: (دستکش‌های لاستیکی، ماسک صورت، حفاظت چشمی و غیره) چون فرمالین یک ماده سرطان زای شناخته شده است. اما، شما می‌توانید متیلن بلو را نیز به حمام فرمالین اضافه کنید (یک سر بطری به ازای 2 تا 3 گالن آب کافی است.)
• بعد از حمام، ماهی را در یک تانک قرنطینه از پیش آماده شده با غلظت دقیق کلرین فسفات (Chloroquine Phosphate) به میزان ۲۱ میلی گرم در لیتر قرار دهید. در تئوری، مس (مثل محصولات Cupramine, Coppersafe, Copper Power) نیز باید مانند CP عمل کند. اما، بخاطر توانایی تولید مثل سریع مخملک، شما نمی‌توانید سطح مس را به آرامی، طبق توصیه نرمال آن، افزایش دهید. بنابراین، لازم است نیازهای ماهی در یک تانک قرنطینه (QT) قرار داده ‌شود و مس نیز در سطوح درمانی حداقل قرار داشته باشد. به همین دلیل، این مزیتی است که CP، نسبت به مس در این وضعیت خاص دارد.
• در حالی که در یک آکواریوم قرنطینه، به منظور دفع هر عفونت باکتریایی ممکن طیف وسیعی از آنتی بیوتیک ها (مانند Seachem Kanaplex، Furan-2) برای اولین هفته نگهداری ماهی در قرنطینه، استفاده می‌شود، عفونت‌های باکتریایی ثانویه در ماهی ها با هجوم پارازیتی (انگلی) مانند مخملک که از قبل وجود داشته است نیز معمول است.
• ماهی را در کلرین فسفات (CP) یا مس (با غلظتی مناسب برای درمان) برای مدت یک ماه، نگه دارید. اما، شما می‌توانید ماهی را به یک مخزن غیردرمانی برای معاینه، فقط بعد از دو هفته، انتقال دهید (در ادامه توضیح داده شده است). غلظت CP یا مس را قبل از انتقال، کاهش ندهید.

نسخه کامل

من قصد دارم تا نحوه انجام عملیات ذکر شده بالا را دقیقا، توضیح دهم.

حمام آب شیرین

این روش برای حذف اکثر انگل های سطحی، مفید است. نوگا (2000) و نوگا و لوی (1995) گزارش کردند که تنها، یک دوره حمام در آب شیرین، 80-90% انگل ها را از بین می‌برد. من فکر می کردم که انتقال ماهی بعد از حمام آب شیرین به تانک قرنطینه حاوی مس یا CP، می تواند کافی باشد. اما، ماهی که من با حمام آب شیرین درمان کرده و سپس، بطور مستمر، عملیات معالجه در تانک قرنطینه را روی آن اجرا کردم، از بین رفت. بنابراین، من به این نتیجه رسیدم که یک حمام شیمیایی نیز قبل از معالجه در تانک قرنطینه مورد نیاز باشد (در ادامه ببینید). در اینجا، طریقه اجرای یک حمام آب شیرین، آمده است:

یک سطل را با آب RO، پر کنید و از یک بخاری برای تنظیم دما با آبی که ماهی از آن می‌آید، استفاده کنید. آب را بشدت برای حداقل 30 دقیقه، قبل از انجام غوطه‌وری، هوادهی کنید، سپس، هوادهی را در هنگام اجرای غوطه‌وری، قطع کنید. ماهی در چنین مدت زمان کوتاهی، به اسیدیته (pH)، حساس نیست، ولی شما می‌توانید کمی آب از تانک نگهداری را به آب حمام اضافه کنید، قبل از اینکه ماهی، به بیشترین میزان استرس برسد و بخواهید آن را به تانک قرنطینه انتقال دهید.

ماهی را در آب شیرین (FW) غوطه‌ور کنید و بدقت آن را مشاهده کنید. کمی دمدمی مزاج بودن در ابتدا، برای ماهی، معمولی است. بعلاوه، جراح ماهی ها در مدت غوطه‌وری در آب شیرین (حمام آب شیرین)، به حالت ساکن باقی می‌مانند. مهمترین چیز، تماشای دستگاه تنفسی ماهی است، آن‌ها باید در مدت غوطه‌وری، تنفس عمیقی داشته باشید. اگر تنفس، آرام باشد، زمان خروج از حمام است. ماهی را بیشتر از 5 دقیقه، در آب شیرین نگهندارید.

برخی از ماهی‌ها ممکن است واکنش نامناسبی با حمام آب شیرین داشته باشند و قادر به حفظ تعادل خودشان، در زمان بازگشت به آکواریوم نباشند. اگر این پدیده رخ داد، ماهی را بطور عمودی نگه دارید (از لاتکس، نیتریل یا دستکش‌های لاستیکی، استفاده کنید) و به آرامی، ماهی را در آب، سر بدهید (آب شور را از طریق ابشش‌ها، دوباره به جریان بیندازید). بعلاوه، می توانید ماهی را در یک فضای آرام و بدون استرس و کوچک قرار دهید تا به حالت نرمال برگردد.

آکریل فلاوین (Acriflavine)

این یک دارو جدید (برحال، برای من) است، ولی بنظر می‌رسد که پتانسیل بالایی بعنوان جایگزین برای فرمالین دارد. این دارو دارای اثرات وسیعی است و برای غلبه بر پروتوزوآها و عفونت‌های باکتریایی، موثر است. مورد دومی که باعث می‌شود این دارو موثرتر از فرمالین باشد، چون نقاط گزش کوچک توسط مخملک که پتانسیل عفونی شدن دارند را ضد عفونی کرده و از بین می برد. بعلاوه، شما می‌توانید ماهی را برای مدت طولانی‌تری در آکریل فلاوین نسبت به فرمالین، قرار دهید، چون چندان برای ماهی، ناخواشند نیست. دوز، مطابق با محصولی که شما استفاده می‌کنید، تغییر می کند، ولی فقط برای آکریل فلاوین (Acriflavine-MS)، از یک قاشق چایخوری در هر 5 گالون یا حدود ۱۹ لیتر برای یک محلول حمام، استفاده کنید.

فرمالین

ارزان، موثر و بسهولت در دسترس، است، فرمالین را گاهی می‌توان حتی از یک داروخانه محلی یا یک دامپزشکی (فرمالدئيد ۳۷ درصد، چیزی است که شما باید جستجو کنید) تهیه کرد. اما، جنبه‌های منفی متعددی نیز دارد: اول اینکه، تحمل این دارو می‌تواند برای ماهی بسیار ناخواشند باشد، برخی از ماهی‌ها حتی نمی‌توانند 60 دقیقه در آن دوام بیاورند. فرمالین، سریعا، اکسیژن آب را تخلیه می‌کند، بنابراین، هوادهی سریع برای 30 دقیقه، قبل و همچنین در حین عملیات استحمام، مهم است. استحمام باید در یک ظرف/ کاسه شیشه‌ای بزرگ یا آکواریومی کوچک انجام گیرد، چون پلاستیک ممکن است برخی از داروها را جذب نماید و سپس، در مدت استفاده آینده، آن را آزاد سازد. سرانجام، فرمالین، یک سرطانزای مشهور است، بنابراین، اقدامات پیش احتیاطی باید در هنگام استفاده از آن، صورت گیرد. مراقب باشید که پوست‌تان با آن در تماس قرار نگیرد، دستکش‌های ضد آب را بپوشید و صورت خود را بوسیله پوشیدن یک ماسک صورت و حفاظت چشمی، محافظت کنید.

گرچه، من پروانه ماهی که با فرمالین، درمان کرده بودم را از دست دادم، من همچنان فرمالین را بعنوان یک گزینه استحمام شیمیایی در نظر می گیرم. در گذشته، من یک دلقک ماهی را بطور موفقیت‌آمیزی که درگیر بروکلینلا (Brooklynella) بود با استفاده از فرمالین، درمان کردم، همچنین کسانی را می‌شناسم که مخملک را نیز با موفقیت، به کمک آن درمان کرده‌اند، پس استفاده از این ماده بی فایده نیست. اما، شواهد، نشان می دهد که برخی از ماهی‌هایی که با فرمالین، درمان شده‌اند، از غذا خوردن، سر باز می‌زنند. بنابراین، این اتفاق شبیه به مسمویت با سیانید است. بعلاوه، من خوانده بودم که بسیاری از ماهی‌های درمان شده با فرمالین، بیشتر از 18-24 ماه، زندگی نمی‌کنند و احتمالا در اثر سرطان، فوت می‌کنند. اما، اگر فقط با مخملک، سر و کار دارید و فرمالین، تنها گزینه قابل دسترس شماست، 18-24 ماه نگهداری ماهی نیز، بسیار بهتر از مرگ ماهی در چند روز یا چند ساعت است.

متیلن بلو (Methylene Blue)

شاید فقط به آب حمام فرمالین، افزوده شود. این یک عامل درمانی است که برای معالجه نقاط گزش کوچک عفونی شده توسط مخملک، مفید است.

کلروکین فسفات (CP) یا مس

در حالی که همه موارد بالا، قسمت عمده مخملک روی بدن یک ماهی را رفع می‌کنند، برخی از آن‌ها، بطور اجتناب ناپذیری، زنده می‌مانند. طی 4 روز، تروفون‌های (Trophonts) باقیمانده، از روی ماهی می‌افتند، سپس در کیسه یا تخمدان قرار می‌گیرد و معمولا 48-96 ساعت بعد (گرچه آن می‌تواند تا 20 روز هم بسته به نژاد مخملک در این کیسه ها باقی بماند)، دینواسپورها (Dinospores) که به حالت شناگران آزاد هستند نیز آزاد می‌شوند که در جستجوی عفونی کردن مجدد ماهی هستند. درصد CP یا مس در سطوح درمانی، دینواسپورها را می‌کشد، و سپر موثری برای جلوگیری از عفونت مجدد ماهی ایجاد می‌کند. ذکر این نکته، مهم است که مس یا CP، مرحله دیگری از مخملک را ریشه‌کن نمی‌کند، بلکه فقط دینواسپورها را ریشه‌کن می‌سازد. این دو دارو هیچ اثری بر روی انگل های روی ماهی ندارد، ماهی ها باید این مرحله سخت را بگذراند تا تروفون‌ها، سقوط کنند. بدین دلیل است که غوطه‌وری در آب شیرین و استحمام با مواد شیمیایی در قبل از آن، بسیار مهم است تا تعداد انگل‌های تغذیه کننده روی پوست بدن یا دستگاه تنفسی ماهی را کاهش دهد.

همانطور که در متن خلاصه، بیان شد، اگر شما فقط یک تانک قرنطینه برای قرنطینه کردن ماهی در مس یا CP دارید، یک ماه قبل از ورود ماهی به تانک قرنطینه آب تانک را تعویض کرده و یا آن را به طور کامل از کربن فعال عبور دهید، این اطمینان حاصل می‌شود که از عفونی شدن ماهی قبل از خروج از دارو جلوگیری شود. اما، اگر شما بتوانید ماهی را به یک مخزن غیردارویی، برای معاینه انتقال دهید (حداقل سه متر دور تر از تانک قرنطینه دارو)، بهتر است این کار را 10-14 روز، بعد از شروع عملیات درمان با مس/ CP انجام دهید. تا زمانی که سطوح درمانی، بطور مستمر برای دوره 10-14 روز نگهداری شود. هیچ چیز بجز ماهی را انتقال ندهید، ولی تا جای ممکن، آب کمی را نیز با ماهی انتقال دهید (مانند انجام روش انتقال تانک به تانک). سطح مس یا CP را قبل از انتقال، کاهش ندهید، چون این میزان از دارو یک سپر حفاظت کننده برای ماهی از عفونی شدن دوباره است. حداقل 2 هفته قبل از انتقال ماهی بعد از درمان مخملک به تانک اصلی، آن را معاینه کنید و در محیط قرنطینه بدون دارو تحت نظارت کامل نگهدارید.

کلروکین بعنوان گزینه درمانی برای مخملک، مورد توجه قرار می‌گیرد، چون شما می‌توانید ماهی را مستقیما وارد تانک قرنطینه با دوز درمانی مناسب نمایید، بدون آنکه اثر منفی بر روی ماهی داشته باشد. این مورد برای مس، صادق نیست، چون برخی از ماهی‌ها می‌توانند بیش از حد به آن، حساس باشند یا گاهی دیگر غذا نخورند و یا حتی بمیرند. اما درباره مخملک، این یک ریسک است، شما وقتی که باید درمان را آغاز کنید دیگر زمان مناسب برای افزایش تدریجی مس را نخواهید داشت و استفاده از CP عملا تنها گزینه مناسب است. بعلاوه، CP برای غلظت های بین ۱۱ تا ۲۱ میلی گرم در لیتر در درمان بیماری مخملک باید جواب دهد. من حداکثر دوز را برای درمان، استفاده کردم، زیرا هیچ دلیلی برای استفاد از دوزهای پایین تر ندیدم.

آنتی بیوتیک ها

مخملک؛ صدمه زیادی به دستگاه تنفسی و پوست ماهی، وارد می‌کند. تروفون‌ها روی سطح پوستی نشسته و ریزوئیدهای کوچک (ساختارهایی شبیه به ریشه) روی پوست میزبان را (جایی که مواد مغذی را مستقیما از پوست ماهی جذب می کنند) از بین می‌برند. با وجود تمام این زخم‌های کوچک، احتمال عفونی شدن بالاست. این خطایی بود که در تجربه های قبلی خود از مرگ ماهی ها، داشتم. بنابراین، من یک عملیات پیشگیرانه محطاطانه‌ای با کاناپلکس (Kanaplex) و یا فوران- 2 (Furan-2) برای دفع هر عفونت باکتریایی بالقوه که ممکن است بروز کند، را مورد استفاده قرار می دهم.

آخرین پیشنهادها

• زمانی که شما بیماری مخملک را در ماهی خود تشخیص می هید، نیاز دارید تا سریعا دست بکار شوید. این مانند مواجه با بیماری سفیدک یا Ich نیست. یک ماهی با سفیدک ممکن است، چند روز یا چند ساعت، بدون درمان، زنده بماند.
• بنظر می‌رسد که درصد کمی از ماهی‌ها قادر به ایجاد ایمنی موقتی یا طبیعی نسبت به مخملک هستند (و شاید در رابطه با سایر انگل ها نیز به همین صورت باشد). ایمنی طبیعی، کمتر قابل درک است، ولی ایمنی موقتی معمولا حداکثر تا 6 ماه طول دوام می آورد. در مدت این زمان، ماهی هنوز یک حامل است و قادر به عفونی ساختن سایر ماهی‌ها است. در طول سال‌ها، من این روند را ملاحظه کردم: دلقک ماهی، ماندرین و سایر ماهی‌ها با پوشش‌های ضخیم چسبناک اغلب، تنها ماهی‌هایی هستند که در ادامه محو شدن مخملک، باقی می‌مانند.
• پوشش بیماری: مدارک، حاکی از این است که ماهی های درمان شده با این روش ها که در یک سطح غیردرمانی از مس نگهداری می شوند، علائم سفیدک، مخملک، بروک (ماهی جویبار) و غیره را برای هفته‌ها، نشان نمی‌دهند. به همین دلیل است که خرید کردن از مراکز صید و نگهداری ماهی که ماهی‌های خودشان را با مس درمان کرده‌اند، ولی دوره نگهداری ۲ هفته ای را برای اطمینان از باقی ماندن بیماری، انجام نداده‌اند، بسیار خطرناک است.
• چرخه حیات انگل مخملک با توجه به گونه آن تغییر می‌کند. تروفن‌ها که تغذیه می‌کنند و همه این آسیب‌ها را ایجاد می‌کنند نیز می‌توانند فقط برای 12 ساعت تا 4 روز روی یک ماهی، باقی بمانند. مسلما که احتمال بیشتری وجود دارد که بتوان یک ماهی را با گونه خاصی از مخملک، نجات داد، اگر آن گونه تنها 12 ساعت بتواند بر روی بدن ماهی باقی بماند، نسبت به موردی که می تواند بر روی بدن ماهی برای 4 روز متوالی، تغذیه کنند، چون دارو، تروفون‌هایی که روی ماهی، ساکن هستند را نمی‌کشد.
• شما حتی بعد از حمام آب شیرین و استحمام با مواد شیمیایی نیز لکه‌های کوچکی در همه قسمت‌های ماهی خواهید دید. این بدین خاطر است که لکه‌هایی که شما می‌بینید، انگل های واقعی نیستند. مخملک مانند سفیدک، در همه اشکال برای چشم غیرمسلح، مرئی است. لکه‌ها یا گردی هایی که شما می‌بینید، در واقع، تجمع مخاط اضافی در اطراف نقاط کوچک اتصال و تغذیه انگل از بدن ماهی هستند. از بین رفتن آن، چند روز طول می‌کشد.
• اگر شما نمی‌توانید اکریل فلاوین یا فرمالین را سریعا آماده کنید، غوطه‌وری روزانه در آب شیرین ممکن است، زمان کافی به شما برای آماده سازی بدهد. اما، من هرگز یک ماهی را تنها با غوطه‌وری در آب شیرین و سپس معالجه با مس یا CP، درمان نمی کنم.
• همانطور که قبلا ذکر شد، دینواسپورهای مخملک (شناگران آزاد) می‌توانند تا 15 روز، ناموثر باقی بمانند. در مقایسه، ترون‌های سفیدک فقط برای 48 ساعت، فعال باقی می‌مانند و عفونت، پس از 6-8 ساعت، بعد از خروج آن از کیست، تا حد زیادی کاهش می‌یابد. این بدین معناست که مخملک دارای زمان زیادی برای جستجو و پیوستن به یک میزبان ماهی است که مخصوصا توضیح می‌دهد، چرا کل بدن یک ماهی درگیر با مخملک، اغلب به صور کامل پوشش داده می شود.
• مخملک، زمان غیر فعال یا خواب زیادی ندارد. تومون‎‌های مخملک، شناگران آزاد را (بطور متوسط) هر 4 روز، آزاد می‌سازند. همانطور که در بالا ذکر شد، شناگران آزادی که بتوانند تا 15 روز به حالت تعلیق بمانند، درجستجوی عفونی کردن ماهی هستند. تومون‌های سفیدک (شناگران آزاد) فقط هر 2-4 هفته یک بار (بطور متوسط) ترون، آزاد می‌کنند که حداقل، در یک نژاد خاص از آن تا 72 روز، به زندگی ادامه می‌دهد. چون تروفون (مرحله تغذیه) روی ماهی برای 3-7 روز، قبل از سقوط، باقی می‌ماند، یک ماهی با سفیدک در بین بمباران شدن با انگل ها، می تواند تسکین کوچکی پیدا کند.
• مخملک، نور را دوست دارد. دینواسپورها و تومون‌های ولوت بعنوان یک تاژکدار چرخشی، قادر به استفاده از فتوسنتز بعنوان ابزار تامین انرژی هستند. بنابراین، وقتی که یک دینواسپور، از کیستش، شکاف می‌خورد، آن با استفاده از شاخه ها و یا تاژک هایی شبیه به کمان برای نقل و انتقال، به سمت بالا، حرکت می‌کند (به سمت نور). بنابراین، ماهی هایی که بیشتر در سطح آب شنا می کنند، به احتمال زیاد بیشتر نسبت به ساکنان پایین، در خطر مبتلا شدن به این بیماری قرار دارند. من عمیقا پیشنهاد می‌کنم که از نور آکواریوم، در زمان درمان و همچنین هنگام دوره آیش برای مخملک، استفاده نکنید (اگر برای ماهی ها در زمان قرنطینه، ممکن باشد).